Monodram “20 den” Julii Fidelus, studentki III roku aktorstwa Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza Filii w Białymstoku powstał w ramach zajęć “Teatr Ożywionej Formy”. Opiekę artystyczną nad procesem twórczym sprawowała Natalia Sakowicz.

“Kiedy byłam mała, a mama płakała, mówiłam do niej: „Nie płacz, bo i ja będę płakać”. I płakałyśmy razem. Gdy miałam dwadzieścia trzy lata, mówiłam do niej: „Nie umieraj, bo i ja umrę”. Ale wiadomo, tak się nie stało. Gdy umiera ci matka, to jest takie uczucie, jakby wyrywano ci wnętrzności - te z klatki piersiowej- gołymi rękami, a trochę jednak gorzej.” (“Bezmatek” Mira Marcinów)

Kim staje się córka, gdy umiera jej matka? Kim jest córka bez matki? Czy córki mogą w ogóle istnieć, gdy nie istnieją już matki?

Tekst: Mira Marcinów
Reżyseria, gra aktorska, scenografia: Julia Fidelus
Wykonanie lalki: Magdalena Dąbrowska, Róża Turlińska, Karolina Baczar, Anna Chilińska
objectpieka artystyczna: Natalia Sakowicz
Reżyseria świateł: Maciej Cempura
Konsultacje lalkowe: Jacek Dojlidko

Wsłuchajmy się w istniejący poza czasem nurt zdarzeń, historii i doświadczeń, którego archetyp niesie ze sobą rzeka Wieprz.

Jaka jest jej narracja? Czy mieszkający nad nią ludzie i zwierzęta tworzą wspólną społeczność? Czy możliwa jest cisza nad rzeką? Co ona oznacza? Porzućmy swoją ludzką perspektywę, zamknijmy oczy i wsłuchamy się w pulsującą życiem wodę!

Koncepcja i wykonanie: Ludomir Franczak / Piotr Pękala [abq]

Praca performatywna wyłoniona w ramach otwartego konkursu – open call Przestrzeni Sztuki Teatr w Lublinie 2023.

Zadanie finansowane ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu Przestrzenie Sztuki, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. Lokalnym operatorem programu jest Centrum Kultury w Lublinie.

Para dziwacznych frajerów rozgrywa majestatycznie wielki finał w fantasmagorycznym filmie drogi pełnym czarnego humoru, okrucieństwa i czułości rozciągniętej na mozaikę potężnych poetyckich obrazów.
Dedykowane wszystkim tym, którzy żyją swoim życiem pomimo ograniczeń własnego ciała i przeciwności losu.

Podobnie jak w innych przedstawieniach naszego Provoking Theater Project, używamy środków teatralnych, aby zająć się tematami, które naszym zdaniem są zaniedbane i wykraczają poza główny nurt naszych codziennych zainteresowań, a mimo to są wyjątkowo ważne.

Koncepcja, scenariusz, muzyka i reżyseria: Pavla Dombrovská z pomocą Luděk Vémola
Rekwizyty, światła i dźwięk: Luděk Vémola z pomocą Pavla Dombrovská
Maski i lalki: Jakub Růžička
Wykonanie, śpiew, oświetlenie i dźwięk obsługiwane przez: Luděk Vémola i Pavla Dombrovská

https://www.divadlolisen.cz/provokujici-divadlo-ve-visegradu

Projekt jest współfinansowany przez rządy Republiki Czeskiej, Węgier, Polski i Słowacji poprzez Granty Wyszehradzkie z Międzynarodowego Funduszu Wyszehradzkiego. Misją funduszu jest promowanie idei zrównoważonej współpracy regionalnej w Europie Środkowej.

Na motywach francuskich sztuk, filmów klasy B i naszych wewnętrznych wyobrażeń. O tajemnicy sielanki w samotności lasu. O mocy, by zmienić rodzinną klątwę. O potędze miłości. I głównie o tym, jak świnia piszczy w przedśmiertnych konwulsjach.

Występują:
Łukasz Bouzek
Radek Beran
Dora Buzkowa

Pasja wg Judasza to kameralny spektakl poświęcony trudnej i złożonej relacji Judasza z Jezusem. Judaszem jest tu aktor, Jezusem naturalnej wielkości drewniana, ruchoma figura. Historia opowiedziana z punktu widzenia Judasza nabiera innego światła, gdy czyta ją Maria Magdalana, osoba kluczowa w zrozumieniu tragedii głównego bohatera. Losy Judasza, zdają się być losami wielu słuchających jego historii, których osobista historia – podobnie jak Judasza – świadczy o wręcz organicznym niezrozumieniu misji i osoby Rabbiego z Nazaterhu.

Scenariusz i inscenizacja: Adam Walny
Grają: Adam Walny, Elżbieta Nagel
Muzyka: Witold Walny
Ruchoma figura: Marek Kowalski
Reżyseria światła i ruch obrotówki: Mariusz Cholajda

Wyobraźnia Elliota była tak wspaniała, że stała się środkiem radzenia sobie z wrogą rzeczywistością. Dzięki niej był w stanie przemierzać oceany, latać, zatrzymywać czas, a nawet unikać strachu. Urósł, a jego wyobraźnia jeszcze bardziej. Połknięty przez ów świetlisty świat, który stworzył, nie widział, że za nim snują się długie cienie, istoty, które towarzyszyły mu zbyt długo.

Pomysł i reżyseria: Julieta Gascón i José Puchades
Lalkarze: Agnés Salas, Julieta Gascón, Amok Cor, Elena Lalucat and Kiko Lopez
Rzeźba w drewnie: Valentina Raposo
Kostiumy: Claudia Fascio
Światło: Ganesha Gil
Scenografia: Laura Closca
Korekta tekstów/porady językowe: Dora Cantero
Music: Jorge Da Rocha

Pewnego zimowego poranka, Kret zdaje sobie sprawę, że nie opuścił swojej nory od lat. Nie wiedział, czy przeżyje na zewnątrz. Nie pamiętał już, jak wygląda świat. Napełnił kolejny talerz wspomnieniami i zjadł je. Ma zgagę. Potem zasnął i śnił o lataniu.

"Lot kreta" to deklaracja miłości do lęków, które sami tworzymy. Pielęgnujemy je jak dzieci, karmimy i pielęgnujemy naszymi duszami, marzeniami i tęsknotami. Dopóki nie urosną i nas nie pożrą.

Autorka tekstu: Polina Hristova
Wiersze: Veselka Kuncheva
Reżyser: Veselka Kuncheva
Scenografia i projekt lalek: Marieta Golomehova
Kompozytor: Milen Apostolov

Główną inspiracją do powstania widowiska był wydany w 1984 roku album znakomitego fotografika, mieszkańca Supraśla Wiktora Wołkowa pt.: „Wołkow”.
Zamieszczone w albumie zdjęcia i teksty zainspirowały twórców teatralnych do przeniesienia go na scenę. Podczas spektaklu, w niespiesznym tempie przenikają się obrazy, słowa i muzyka.
Za ich pomocą gawędzimy między innymi o losie ludzkim, który jest nieodgadniony; o przyjaźni, która sięga poza grób; o tym skąd wziął się smutek na świecie.
Spektakl „Matecznik” stanowi kontynuację artystycznych poszukiwań Teatru realizowanych w widowisku „Pieśń rzeki”(2020), gdzie po raz pierwszy spektrum technik teatru cieni i światła wzbogaciliśmy tam o animację oraz przetworzenia gotowych zdjęć fotograficznych.

Scenariusz, reżyseria, wykonanie: Krzysztof Zemło
Scenografia: Ewa Zemło
Muzyka: Ania Broda
Animacje: Agnieszka Waszczeniuk

Spektakl inspirowany wybranymi przypowieściami Starego Testamentu zinterpretowanymi przez profesora Leszka Kołakowskiego. Składa się z 5 mini wykładów filozoficznych.
Wykłady ilustrowane są rzeźbami zaprojektowanymi i wykonanymi przez artystów plastyków na potrzeby każdego z wykładów.

Przypowieść pt. „Bóg czyli Sprzeczność między motywem a skutkami czynów” ilustrowana rzeźbami autorstwa Marka Kowalskiego.
Przypowieść pt. „Ezaw czyli Stosunek filozofii do handlu” ilustrowana rzeźbami autorstwa Alicji Ruczko.
Przypowieść pt. „Rachab czy Samotność prawdziwa i udawana” ilustrowana rzeźbami autorstwa Marcina Rząsy.
Przypowieść pt. „Jael czy Bezdroża bohaterstwa” ilustrowana rzeźbami autorstwa Aleksandra Kuberskiego.
Przypowieść pt. „Balam czy Problem winy obiektywnej” ilustrowana rzeźbami autorstwa Grzegorza Durlika.

Autor: Leszek Kołakowski
Adaptacja i reżyseria: Marek b. Chodaczyński, Maciej Dużyński
Muzyka: Marek Żurawski
Obsada: Ina Levska i Maciej Dużyński

W bliżej nieokreślonej przyszłości roboty współistnieją z ludźmi. Świat się rozwijał, roboty wykonywały swoje zadania, dopóki nie zaczęły myśleć samodzielnie. Rządzący jednak nie byli zadowoleni z tego i zdecydowali się zamknąć i zniszczyć wszystkie roboty na planecie. I tak roboty prawie wyginęły... Prawie. Pewnego dnia Klara, dziewczyna na wózku inwalidzkim, wyrusza w daleką drogę ze swojego domu i dociera do obozu koncentracyjnego. Spotyka tam robota, prawdopodobnie ostatniego na Ziemi. Nawiązuje się między nimi głęboka przyjaźń oparta na milczeniu i zrozumieniu, ale stało się coś strasznego i zostali rozdzieleni.

70 lat później robot budzi się i rozpoczyna poszukiwania Klar. Wyrusza w świat, który się zmienił i w którym panuje nietolerancja dla odmienności.

Pomysł: David Zuazola
Reżyseria: Marek b. Chodaczyński
Muzyka: Marek Żurawski
Adaptacja: Marek b. Chodaczyński, David Zuazola
Projekty i wykonanie lalek: David Zuazola

ŚLADY
- to opowieść o historii Polaków zamieszkałych na wschodzie Polski w okresie drugiej wojny światowej, a zainspirowana losem dziadka i babci autorki przedstawienia - Sylwii Niekolaas. Sylwia próbuje zrozumieć przeszłość swojego dziadka, który był jej bardzo bliski, a mimo to nie wiedziała o nim zbyt wiele. Przy pomocy własnoręcznie zrobionych lalek raz po raz odkrywa wydarzenia, o których dotychczas nie miała pojęcia. Wojenna rzeczywistość okazuje się bardzo skomplikowana - no bo gdzie kończy się zło a zaczyna dobro?

Ślady - to opowieść o wnuczkach i dziadkach, o obliczu wojny, jakiego nie poznaliśmy w szkole, o kobietach, pociągach i mrówkach.

autor, wykonanie, lalki i scenografia: Sylwia Niekolaas
konsultacje, dramturgia, coaching: Cézanne Tegelberg
światło: Esther Love
głosy: Wojciech Stachura, Magdalena Bednarek, Magdalena Gładysiewicz, Piotr Srebowski

Stara Planina czyli Góra Bałkańska to wciąż nieodkryty raj, pełen magicznych miejsc o wyjątkowym znaczeniu: krystalicznie czysta woda, niezwykłe skały ukształtowane przez wodę, która niepowstrzymanie spływa po nich, bujna roślinność, lasy, trawiaste pastwiska i rośliny bagienne. Na terenie samego parku znajdują się liczne rezerwaty i pomniki przyrody.
Niezliczone wodospady nadają mu dodatkowej tajemniczości. Jest oazą ciszy, tak blisko i tak daleko od wszystkiego.
Tu w ramionach Starych Gór rodzi się emocjonalna potrzeba połączenia z naturą.
Tworzy nieopisane poczucie przynależności i połączenia z nią.
W rzeczywistości jest to symbol podkreślający konieczność szanowania tego, czym jest dla nas Matka Natura.

Pomysł: Jelena Stojanović Patrnogić
Reżyseria: Emilija Mrdaković
Scenografia: Klaudia Lamante
projekt i wykonanie lalek: Tina Suhonen
Muzyka: Łazar Nowkow
Występuje: Milica Vraneš

„Syn”
- powstał na motywach opowiadania "Podmieniony syn" Mirosława Miniszewskiego. Zarówno sama opowieść, jak i forma spektaklu są silnie zakorzenione w polskiej tradycji ludowej. Mogłoby się wydawać, że sztuka opowiada po prostu przepisany współczesnym językiem ludowy mit o podmienianiu dzieci przez łojmy, odmienice czy boginki. W rzeczywistości jednak dotyka aktualnego wciąż tematu wykluczenia, społecznej alienacji, niezrozumienia i trudnych relacji rodzinnych.

Reżyseria: Karol Smaczny, Mateusz Smaczny, Marcin Tomkiel
Występują: Karol Smaczny, Mateusz Smaczny, Marcin Tomkiel Muzyka na żywo: Michał Górczyński
Na podstawie opowiadania Mirosława Miniszewskiego „Podmieniony syn”
Współpraca literacka: Malika Tomkiel

Prezentowane rzeźby pochodzą ze spektakli Unii Teatr Niemożliwy:
powstałych z inspiracji książki prof. Leszka Kołakowskiego „Klucz Niebieski albo Opowieści budujące z historii świętej zebrane ku pouczeniu i przestrodze”.

Na wystawie zobaczyć można rzeźby m.in.: Alicji Białeckiej-Ruczko, Grzegorza Durlika (wg projektu Alicji Chodynieckiej-Kuberskiej), Wiesława Janasza, Aleksandra Kuberskiego, Marka Kowalskiego, Jacka Műldner-Nieckowskiego, Marcina Rząsy, Doroty i Lecha Żurkowskich.

Inscenizacja: Marek b. Chodaczyński
Reżyseria: Marek b. Chodaczyński, Maciej Dużyński
Muzyka: Marek Żurawski

Reżyseria: Przemek Wiśniewski
Adaptacja i dramaturgia: Robert Konowalik
Scenografia i kostiumy: i AI
Premiera: kwiecień 2024r.

Udział wzięli: Agata Drewnicz, Julia Głąb, Iga Kot, Anna Kukułowicz, Barbara Lach, Katarzyna Lewandowska, Maja Maślanka Ishida, Sylwia Nieczaj, Justyna Zar, Anna Złomańczuk, Agnieszka Zyskowska-Biskup, Damian Dec, Waldemar Major Fydrych, Andrzej Gęsiarz, Andrzej Jakubczyk, Michał Jarmoszuk, Robert Konowalik, Bart Kowalski, Andrzej Kopczyk, Marcin Król, Mirosław Łuczak, Andrzej Mikosza, Michał Sienkiewicz, Antoni Wiśniewski, Przemek Wiśniewski i Marek Żurawski.

Inspiracją do sportretowania postaci z „Folwarku zwierzęcego” George'a Orwella była sytuacja społeczno-polityczna w Polsce i zmiana na szczytach władzy. Sama powieść jest krytyką totalitaryzmu i ukazuje, jak ideały rewolucji mogą zostać zdeformowane przez pragnienie władzy i korupcję. Nam - obecnie - każe się zastanowić na kogo oddajemy swój głos w rozmaitych wyborach i komu powierzamy władzę.

Ja spośród wielu kandydatów do obsady wybrałem autorytarnie tych, którzy mi się bezkrytycznie podporządkowali i zgodzili abym za pomocą sztucznej inteligencji przyprawił im „gęby”.
Niech żyje Rewolucja! Czuj-Czyn! Hura!
Przemek Wiśniewski

Teatr FOTOgrafii powstał w 2012 r.
Aktorzy, role, scenografia i kostiumy, koncepcje reżyserskie, atmosfera spektaklu - to wszystko odnajdziemy w autorskim projekcie Przemysława Wiśniewskiego. W przedstawieniach Teatru FOTOgrafii brakuje tylko jednego - przebiegu spektaklu. Nie zobaczymy ich na żadnej scenie - istnieją tylko na fotografiach, stając się jednocześnie zapisem twórczych poszukiwań artysty i proponowaną przez niego nową wizją teatru.